Chaos in Antwerpen: een kroniek van chaotische charme

Dagboek, 28 juni – 09:37 Mijn stedentrip begon met de allerbeste intenties: ik wilde antwoorden vinden op al mijn dagelijkse dilemma’s, maar besloot me vooral te focussen op het perfecte kopje koffie. Spoiler: ik vond vooral mezelf terug op perron 7, terwijl mijn trein op perron 4 stond. Tip voor iedereen die ooit een uitje naar Antwerpen plant: check altijd drie keer je perron, want duidelijkheden zijn overschat.

10:15 – Aankomst Centraal Station Toen ik eindelijk uit de vermaledijde rolling doors rolde, voelde ik me net een personage in een slapstickfilm. Een sympathieke voorbijganger bood aan me de weg naar de Grote Markt te tonen, maar ik bleek in zijn privé selfie-fotoproject te figureren. Terwijl hij met vlaggetjes zwaaide, vroeg ik beleefd of hij misschien antwoorden had op de vraag “waar is de Groenplaats?” Hij leek me vriendelijk, tot hij op mysterieuze wijze oploste achter een standbeeld.

12:03 – Koffie, chaos en confetti Mijn zoektocht naar goede koffie leidde me naar een hip café dat “Barista’s Geheim” heette. De barista vroeg welke intensiteit ik wilde: “Robuust of krachtig?” Ik zei “krachtig”, want zo heet ik ook tijdens het weekendje weg waar ik mezelf altijd overschreeuw. Hij knikte ernstig, maar serveerde me iets dat smaakte als een omgevallen afwasmachine. Terwijl ik sip aan mijn mok saboteerde, viel er plotseling confetti uit het plafond—verkeerd feest, blijkbaar. Het uitje veranderde in een mini-poederdoop.

 

13:45 – Culinaire calamiteiten Tussen de stadsplattegronden en mijn notities over verborgen kerken, dacht ik: “Honger!” Ik belandde bij een friteskraam waar de menu-opties zich beperkten tot “klassiek” of “verrassend”. Ik koos verrassend. De verkoper toverde een frietzak vol mayonaise, salsa en… marshmallows tevoorschijn. Blijkbaar was dit dé nieuwste trend. De combinatie ‘slimy zoetheid met knapperige zoutigheid’ deed mijn smaakpapillen in alle richtingen rennen. Definitief een uitje om niet te vergeten.

15:20 – Misverstanden op de Meir Winkelen op de Meir klinkt idyllisch, totdat je per ongeluk in een exclusieve boetiek stapt voor haute couture. De verkoopster vroeg wat mijn maat was en ik antwoordde “medium”. Ze nam het heel letterlijk: ik kreeg een vintage kostuum dat zelfs de koning van België schaars zou vinden. Toen ik beleefd probeerde uit te leggen dat ik eigenlijk op zoek was naar een parfum, raakte ze in de war en ging een halfuur lang haar voorraad decoratieve kussentjes bij me over de toonbank zwieren.

17:10 – Boottocht per ongeluk vol emoties Met mijn – inmiddels doodvermoeide – pas aangekochte paraplu waande ik me klaar voor een romantische rondvaart. Spoiler: ik zat op de verkeerde boot. In plaats van de Scheldeparel dobberde ik op een tocht vol karaoke, kinderopvang en een man die “Rudolph the Red-Nosed Reindeer” hekelde met opera-achtige uithalen. Ik vroeg om antwoorden over de route, maar kreeg enkel fragmenten van “Santa Baby” te horen. Ik besloot in stijl uit te stappen en sprong prompt in een plas. Zelfs daar druiste de stadsuitstraling niet tegenop.

 

19:00 – Avondeten of avondavontuur? Voor het avondmaal wilde ik kiezen voor authentiek Zuid-Belgisch stoofvlees. In een eetcafé begon ik enthousiast te bestellen, maar mijn dialect kende enkel “stoofvlees” en “bier”. De ober begreep “stoverij” en “affligem” en bracht me een vegetarisch stoofpotje, vergezeld van een glas kombucha. Tussen de boerenkool en het pruimensap voelde ik me ineens Olympiër in miscommunicatie. Ik proostte op mijn eigen onvermogen en genoot zowaar van de groene kool.

21:30 – Nachtelijke nachtmerrie of nachtlawaai? Moe maar voldaan klopte ik op het hostel. Daar wachtte de ultieme plottwist: mijn kamergenoot bleek dj te zijn, compleet met mixtafel en felle lampjes. Terwijl ik probeerde slaap te pakken, klonk elke basdrop als een hartstilstand. Ik maakte een notitie: voor een volgend weekendje weg reserveer ik een kamer met muren van beton en een vraagtekensloze stilte.

Einde van dag één, 23:47 Terugkijkend op mijn chaotische stedentrip: ik verloor perronrichtingen, won een ijsbad van confetti, at marshmallow-frieten, belandde in haute couture, zong half met kerst-naysayers en sliep naast een nachtclub. Antwoorden op serieuze levensvragen kreeg ik niet, maar hé, misschien is het echte geheim van reizen wel: even alles loslaten en jezelf toevertrouwen aan absurde wendingen.

Op naar morgen! (Spoiler: ik belál weer de verkeerde tram.)